Vrijdag 15 februari 2013 heeft de OK vonnis gewezen in de zaak Van der Moolen. Effectenbedrijf Van der Moolen ging in 2009 failliet. Dit was een van de weinige zaken waar een (president-)commissaris (D. van den Brink) de consequenties trok uit de vertrouwensbreuk die ontstond tussen hem en de bestuursvoorzitter. De laatste had nogal ruimhartig de bedrijfsmiddelen aangewend ten eigen bate. Een uitspraak die lang op zich heeft laten wachten maar nu eindelijk duidelijkheid schept over de vraag of de commissarissen nu wel of niet tekort zijn gschoten in hun toezichthoudende taak. Daarover kunnen wij kort zijn. De uitspraak van de rechters was namelijk als volgt:
De Ondernemingskamer komt tot slotsom dat de raad van commissarissen in de periode vanaf 22 mei 2008 tot 7 mei 2009 ernstig in zijn functioneren is tekortgeschoten door na te laten effectief toezicht te houden en doortastend op te treden, terwijl de raad van commissarissen toen wist dat de eerder gesignaleerde problemen rondom het functioneren van de raad van bestuur niet waren opgelost en, …… In combinatie hiermee levert ook de omstandigheid dat de raad van commissarissen in deze periode niet naar behoren was samengesteld een ernstige tekortkoming op. Dit een en ander is aan te merken als wanbeleid.
Deze uitspraak heeft verstrekkende gevolgen aangezien met deze uitspraak de bestuurders en de oud-commissarissen ( De Marez Oyens en McNally) persoonlijk aansprakelijk gesteld zullen worden voor het faillissement. Zoals ik in mijn boek (Drama in de Boardroom pag. 9) schrijf heeft de raad van commissarissen (De Marez Oyen en McNally) duidelijk blijk gegeven niet het lef te hebben om door te pakken, om doortastend op te treden.
Volgens het FD biedt de bestuurdersaansprakelijkheidspolis slechts beperkte soelaas voor de commissarissen. De polis dekt slechts claims tot een bedrag van€25 miljoen. Alleen al de verzekeraar ASR had een pakket aandelen met een waarde van €34 miljoen. Het volgende bedrijf in het drama Van der Moolen zal binnenkort in de rechtzaal aanvangen.
Hopelijk zorgt deze uitspraak er voor dat commissarissen zich weer eens opnieuw realiseren dat toezichthouden een professie is en niet een bijbaantje. En: een professie moet je professioneel uitoefenen. Doe je dat niet dan kunnen de consequenties fors zijn. Ook hier geldt voor de commissaris : bezint eer ge begint!