Een centrale conclusie daaruit is dat het huidige toezicht in Nederland zich te veel richt op de snelle winst voor aandeelhouders, waarbij de praktische wijsheid ontbreekt die nodig is om complexe uitdagingen aan te pakken. In de boardroom is er een voorkeur voor theoretische modellen en technocratische oplossingen, die op papier aantrekkelijk lijken, maar voorbijgaan aan de verantwoordelijkheid voor de maatschappij op de lange termijn.

Het onderzoek richt zich op de aan- of afwezigheid van praktische wijsheid bij commissarissen in hun oordeelsvorming. Deze praktische wijsheid is van cruciaal belang bij het beoordelen van complexe vraagstukken die verband houden met de langetermijneffecten van ondernemen. Het gaat hierbij niet alleen om rationele, instrumentele overwegingen, maar juist om ethische afwegingen die de effecten voor toekomstige generaties centraal stellen. De transitie naar een duurzamere economie vraagt om een verandering in de manier waarop toezicht wordt uitgeoefend.

Praktische wijsheid betekent dat commissarissen in staat zijn om niet alleen rationele, maar ook ethische en contextuele afwegingen te maken, vooral bij complexe vraagstukken over de effecten van ondernemen op de lange termijn.

Om dit te realiseren, is er een cultuur nodig waarin commissarissen ruimte krijgen om te reflecteren en waarin ze worden aangemoedigd om verder te kijken dan enkel financiële belangen. Dit vraagt ook om leiderschap van de Raad van Bestuur en de voorzitter van de Raad van Commissarissen, die het voortouw moeten nemen in het faciliteren van een open dialoog en een cultuur van aanspreekbaarheid. De commissaris hoeft niet alwetend te zijn, en enige intellectuele nederigheid zou hen goed passen. Er is altijd ruimte voor verbetering en voor een meer bescheiden benadering waarbij onzekerheden worden erkend.

Klik hier voor een digitale versie van het proefschrift.